Vormloos denken De kracht van brullend water brengt ons terug naar later naar plekken dan pas begaanbaar dan niet slechts overvaarbaar maar met voeten te betreden en die onzekere voetstappen in die veel te slappe grond voor eigen denken willen van geen twijfel weten en de zee doen vergeten Het doet de kracht van de maan verbleken zodra met zijn gedachte wordt vergeleken dat wat sterker is dan wat de natuur vermag of wat hij al vele malen zag en toch is hij daarvan afgeweken Want wat de zee verstilt met haar armen van zilt is wat vormloos overblijft en niet wordt ingelijft in dat ruisen Storing in het water die verstrooiing van later verder de eeuwen inspoelt Die mij sneller dan bedoeld naar diepten voert